Machu Picchu (มาชูปิกชู) ซากอารยธรรมโบราณตั้งอยู่บนเทือกเขาสูงในประเทศเปรู  หรือนิยมเรียกอีกชื่อว่า เมืองสาบสูญแห่งอินคา อารยธรรมแห่งนี้คาดว่าสร้างขึ้นราวปี ค.ศ. 1450 แต่ได้ถูกหลงลืมไป จนกระทั่งมีการค้นพบอีกครั้ง ในปี พ.ศ. 2454 โดยนักโบราณคดี ชื่อ ไฮแรม บิงแฮม เป็นหลักฐานสำคัญของจักรวรรดิอินคา  และองค์กรยูเนสโกได้กำหนดให้ Machu Picchu เป็นมรดกโลก ในปี พ.ศ. 2526

Machu Picchu มีความสูงอยู่ที่ 2,350 เมตรจากระดับน้ำทะเล เป็นศูนย์กลางความสำคัญทางโบราณคดีของอเมริกาใต้ และเป็นสถานที่ท่องเที่ยวซึ่งดึงดูดใจนักท่องเที่ยวผู้มาเยือนเปรูเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะการมาเพื่อศึกษาประวัติศาสตร์จากอารยสถานแห่งนี้ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2550 มาชูปิกชู ได้รับเลือกให้เป็นหนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคใหม่ จากการลงคะแนนทั่วโลกทั้งทางอินเทอร์เน็ตและโทรศัพท์มือถือ

ปัจจุบันนักท่องเที่ยวสามารถเดินทางจากเมืองกุสโกไปยังนคร มาชูปิกชู โดยทางรถไฟและรถโดยสารประจำทางเป็นระยะทาง 96 กม. ได้ในเวลาไม่กี่ชั่วโมง

ภาพทิวทัศน์ จากจุดชมวิว บนยอด Huayna Picchu สามารถมองเห็นภาพแม่น้ำ Urubamba (อูรูบัมบา) ไหลตัดผ่านหุบเขา และฐานที่ตั้งชนเผ่าอินคาอยู่ไกลๆ

แม่น้ำ Urubamba

Machu Picchu เมืองสาบสูญแห่งอินคา

กำแพงหินที่เห็นอยู่นี้ สร้างจากฝีมือชาวอินคา ซึ่งช่วยกันขนย้ายกองหินน้ำหนักกว่าร้อยตัน เนื่องจากไม่มียานพาหนะและเครื่องมือ

ลามะ สัตว์สี่เท้าซึ่งมีรูปร่างคล้ายกวาง แต่มีคอยาวเหมือนอูฐ ชาวอินคานิยมเลี้ยงเพื่อใช้ขนสัมภาระ พบเห็นได้ทั่วไปที่ Machu Picchu มักอยู่กันเป็นฝูง นอกจากประโยชน์เรื่องแบกหามแล้ว ร่างกายส่วนอื่นของลามะยังสามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้ ไม่ว่าจะเป็น เนื้อ นม หนัง รวมทั้งขนที่นำมาถักทอเป็นเครื่องนุ่งห่มของชาวอินคา ยิ่งไปกว่านั้น มูลของลามะ ยังนำมาทำเป็นถ่านเผาได้ด้วย

Machu Picchu เมืองสาบสูญแห่งอินคา