ตอนนี้ผมอยู่ที่รีสอร์ทมีคนงานให้อาหารแมวแมวก็ไปอยู่ตรงนั้นมีทั้งหมด 5 ตัวแม่มันและลูกเล็กๆ 2 และรูปที่ตัวใหญ่เท่าแม่แล้วอีก 2 ต่อมาเลยทำความรู้จักคุ้นเคยกับแม่มันจึงให้อาหาร หลังจากนั้นมันก็แวะเวียนมาหาผมบ่อย เป็นอาคารที่ห่างออกไปประมาณ 300 เมตร ผ่านไป 1 เดือนมันก็ชวนลูกที่โตแล้ว 2 ตัวตามมาด้วย แวะเวียนมาเสมอ ก่อนหน้านั้นเวลาให้อาหารมันมันจะค่าอาหารไปให้กับลูกมันด้วย

ผมรู้สึกว่าแม่แมวจะใช้เวลาส่วนมากเฝ้าอยู่ตรงที่ผมอยู่ จึงสงสารลูกน้อย 2 ตัว เกรงว่ามันจะอันตรายได้หรือขาดความอบอุ่น ในที่สุดผมจึงตัดสินใจ อาหารไปให้ถึงที่เลย ให้มันอยู่ที่เดิมอยู่กับครอบครัวมัน .. ถ้าเป็นคุณจะทำแบบนี้ไหม?

ในที่สุดก็เกิดเรื่องไม่คาดฝัน ปรากฏว่ามีวันหนึ่งแวะไปแต่ไม่เจอลูก 2 ตัวเล็กๆถามน้องเขาเด็กประมาณ 10 ขวบกับแม่เขาก็บอกไม่รู้ไปไหน ถามรปภถามพนักงานอีกคนถามซ้ำแล้วซ้ำอีกเป็นเวลา 3 วันก็ไม่มีใครรู้ว่าไปไหน

มันแวะมาที่ห้องวันนี้เอาแซลมอนให้มันกินชิ้นหนึ่งสักพักหันไปมองปรากฏว่ามันหายไปเห็นมันคาบแล้วเดินจากไปน่าจะเอาไปฝากลูกมัน😊

ตอนเช้าตั้งใจจะเอาปลาให้พอเปิดประตูมันก็ทักทายเราก็นำมันไปและถือปลาไปด้วยแต่มันไม่ตามมามันยังเคยชินกับการกินอยู่ที่หน้าห้อง😐

เวลาผ่านไปมันก็กลายเป็นความผูกพันเดือนกว่าที่ผ่านมา😕ถ้าพาไปวิ่งเล่นด้วยมันก็เดินตามมาสนามหญ้าดาดฟ้า

แต่ก็ต้องยอมทำสิ่งที่ถูกต้องบางครั้งความรักเราไม่จำเป็นต้องครอบครอง 😭🥲

ไม่อยากให้มันมาร้องเสียงดัง โดยเฉพาะเจ้าเฟสาง เอาฟ็อกซี่ฉีดใส่มัน หนีกระเจิงไป ไปอยู่ที่ริมห้องห่างไปราว1.5เมตร

มันมักจะมารอและร้องตอนเช้าเรา 08:00 น ตอนหลัง พวกมันจำได้ว่าจะไม่ร้องเอะอะขณะที่เรากินข้าว เพราะมันทำให้หงุดหงิดถึงต้องฝึกมันให้รู้จักควบคุมตัวเอง

นี่เป็นอีกวันแล้วที่ไม่ได้เจอป้าแมรี่ที่เป็นแม่มันไม่รู้หายไปไหน (ป้าแมรี่ : แมวนักล่าพราวเสน่ห์)

วันนี้ ไม่มารอหน้าห้องเหมือนเดิมแล้ว ตื่นมา 8.00 ถืออาหารแมวออกไป ไม่รู้ว่าจะมากินอาหารมั้ย แต่ก็ไป เดินถืออาหารแมว อย่างโดดเดี่ยว ขึ้นไปบนดาดฟ้า ในใจหวังว่าจะได้เจอ .. เดินไปถึง เห็นมันสองตัววิ่งเข้ามาหา .. มี่แท้มันนอนอยู่ข้างบนนี้เอง จากเมื่อก่อนจะนอนหนาวอยู่หน้าห้อง 😅