การไล่คนดีมีฝีมือให้ตีตัวออกห่าง เป็นการขัดขวางไม่ให้คนมีความสามารถได้แสดงฝีมือ เมื่อไม่สามารถรักษาคนดีมีฝีมือเอาไว้ได้ย่อมทำให้อาณาจักรตกต่ำ “ผู้นำ” จึงมีส่วนสำคัญอย่างมากที่จะรักษาบุคคลที่มีศักยภาพเหล่านี้ไว้

ขงเบ้งได้เขียนถึงเรื่อง ความทุกข์ของผู้มีสติปัญญา เอาไว้ในคัมภีร์เจี้ยงย่วน อธิบายถึงลักษณะนิสัยผู้นำที่ดี ต้องมีความเข้มแข็งทั้งห้า และหลีกเลี่ยงความเลวร้ายทั้งแปด จึงจะรักษาคนดี มีฝีมือเอาไว้ได้ โดยมีใจความว่า

อันแม่ทัพจะมีความเข้มแข็งห้า และ ความเลวร้ายแปด

เข้มแข็งห้า(ประการแห่งแม่ทัพ)

1. มีเกียรติอันสูงส่งจะสามารถเป็น “แบบอย่าง”
2. มีความกตัญญูรักพี่น้องจะมี “กิตติศัพท์”
3. มีสัจจะคุณธรรมจะมี “มิตรสหาย”
4. มีการไตร่ตรองสุขุมจะเป็นที่ “ยอมรับของมหาชน”
5. มีความมุ่งมั่นในการปฏิบัติจะมี “ผลงาน”

ความเลวร้ายแปด(ประการของแม่ทัพ)

1. มีการวางแผนแต่ “มิอาจรู้ข้อดีเสีย”
2. มีจริยาแต่ “มิอาจใช้ปราชญ์เมธา”
3. ทำการปกครองแต่ “มิอาจใช้อาญาอย่างเที่ยงธรรม”
4. มีความร่ำรวยแต่ “มิยอมช่วยเหลือผู้ทุกข์ยาก”
5. มีปัญญาแต่ “มิอาจป้องกันเหตุ”
6. มีความคิดไตร่ตรองแต่ “มิคิดไตรตรองให้ถ้วนถี่”
7. มียศฐาแต่ “มิยอมใช้คนที่ดีที่รู้จัก”
8. ยามพ่ายแพ้แต่ “มิอาจระงับการตัดพ้อ”

ปัญหาที่เกิดขึ้นในอดีต ไม่ต่างจากปัจจุบัน แค่บริบทที่เปลี่ยนไป